Etiketler
Stephanie,
İnsanın varlığı ve hayata olan inancı, tam ve sağlıklı bir vücudun verdiği mutlulukla ölçülür deseler sen “yalan” dersin herhalde. Bacaklarını kaybettiğin o hazin kaza seni çok kısa bir süre kopardı hayattan, güneşi görmekten, havayı koklamaktan ve insan yüzüne çıkıp sokaklarda özgürce yürümekten. Bu senin ne kadar da sağlam, yıkılmaz bir ruhun bedeni olduğunu göstermiyor da ne? Gerçi Ali, seni tutup çıkardı bu dipsiz vazgeçiş kuyusundan. Hayata tutunmak için uzatılacak bir ele ihtiyaç vardır bilirsin. Yoksa tam ve engelsiz bir bedenin dayanamadığı, eriyip yok olduğu melankolik ruh hallerinin gelgitli ikilemleriyle yarım ve engelli bir beden nasıl başa çıksın? Sen bacaklarını yitirmiştin ve onlar hiç gelmemek üzere bir ölü toprağının altında saklıydı artık. Ama ezelden gelen bir yaşam sevincin vardı ki hayattan vazgeçiş hikayen dayanamadı bu sevince direnmeye. Ali, görünürde engelsiz bir bedene sahip olsa da yaralı ve yalnız ruhuyla asıl yitik insandı. Kendi aştığın yaşam engelleri yetmedi sana onu da kurtarıp hayata karşı yürüten oldun.
Senin gibi yıkılmaz bir ruh sahibi olmak isteyen nice engelsiz bedenler var aslında bu korkunç dünyada bir gün senin gibi bir kadının eliyle kurtarılmayı bekleyen.
NOT: Pas ve Kemik (Rust and Bone) filminin baş kadın karakteri Stephanie’e tarafımdan yazılmış mektuptur.